Strefa ruchu i strefa zamieszkania to dwie odrębne przestrzenie, które znacząco różnią się obowiązującymi przepisami. Za naruszenie obowiązującego kodeksu w danej strefie mogą zostać nałożone wysokie mandaty. Kierowcy często mylą te dwa obszary, gdyż występują w podobnych miejscach. Czym zatem różnią się strefa ruchu i zamieszkania? Czy można wskazać punkty zbieżne?
Strefa ruchu - obowiązujące przepisy na wyznaczonym obszarze
W strefie ruchu obowiązują przepisy ogólne zawarte w ustawie Prawo o ruchu drogowym. Mówiąc wprost, są to przepisy, do przestrzegania których kierowcy zobligowani są również w przypadku innych dróg w Polsce. Oznaczenie tej strefy jest najczęściej wymogiem zarządców dróg wewnętrznych (według przepisów strefa ruchu jest to obszar obejmujący przynajmniej jedną drogę wewnętrzną).
Z uwagi na fakt, że droga wewnętrzna stanowi część strefy, służby są uprawnione do dokonywania rutynowych czynności, w tym wystawiania mandatów czy weryfikowania kolizji drogowych i ich sprawców. Nawet jeśli kierowcy poruszają się drogą wewnętrzną, obowiązują ich ustalone limity prędkości.
Znak - strefa ruchu
Oznaczenie stery ruchu - które znaki obowiązują?
Strefa ruchu jest zatem drogą wewnętrzną, na której obowiązują przepisy ogólne takie same, jak na drodze publicznej. Wjazd do charakteryzowanej strefy jest oznaczony za pomocą znaku D-52. Przy wyjeździe znajduje się natomiast znak D-53 (analogiczny do D-52, jednak z widocznym przekreśleniem).
W strefie tej piesi nie są uprzywilejowani, a więc nie mają pierwszeństwa przed pojazdami samochodowymi. Kierowcy mogą zatrzymać pojazd wyłącznie w przeznaczonym do tego obszarze, który jest odpowiednio oznaczony. W strefie raczej nie ma sygnalizacji świetlnej, a w przypadku braku znaków pionowych należy kierować się zasadą prawej ręki. Polskie prawo dopuszcza możliwość ustalania przez zarządcę znaków określających organizację ruchu na wskazanym terenie. Wyjeżdżając ze strefy w celu włączenia się do ruchu, kierowca musi ustąpić pierwszeństwa innym.
Strefa zamieszkania - piesi mają pierwszeństwo!
Na podstawie ustawy Prawo o ruchu drogowym w Polsce za strefę zamieszkania uznaje się obszar, który obejmuje drogi publiczne lub inne, na których obowiązują szczególne zasady ruchu. Ustawodawca dodaje, że wjazd i wyjazd ze strefy powinny być odpowiednio oznaczone za pomocą obowiązujących znaków przypisanych do charakteryzowanej strefy (D-40).
Z uwagi na fakt, że w strefie zamieszkania porusza się wielu pieszych, należy przestrzegać limitów prędkości. Zarówno samochody osobowe, jak i zespoły pojazdów nie mogą przekraczać prędkości 20 km/h w strefie oznaczonej znakami (limit ten dotyczy również rowerów).
Co więcej, pojazd można zatrzymać wyłącznie w miejscu do tego wyznaczonym. Oznacza to, że nie można parkować według zasad ogólnych. Przed zatrzymaniem się należy znaleźć znaki „zakaz parkowania” czy „zakaz postoju”, aby mieć pewność, że postój w tym miejscu nie jest usankcjonowany prawnie. Jeśli dojdzie do zatrzymania pojazdu mechanicznego w miejscu niedozwolonym, wówczas służby mogą nałożyć karę grzywny w wysokości 100 zł i 1 pkt karny (art. 49 ust. 2 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym).
Przepisy dotyczące pieszych w strefie zamieszkania - o tym należy pamiętać
Kierowcy muszą dostosować się do obowiązujących przepisów, które jasno wskazują, że w strefie tej pieszy ma pierwszeństwo przed pojazdem. Mieszkańcy mogą poruszać się zarówno chodnikiem, jak i jezdnią.
Przepisy nie nakazują im poruszania się wyłącznie chodnikiem, dlatego mogą korzystać z całej przestrzeni. Ważnym wyróżnikiem strefy jest również przepis mówiący o tym, że dzieci do lat 7 w strefie zamieszkania nie muszą pozostawać pod opieką osoby starszej. Co więcej, po zmroku piesi nie muszą korzystać z odblasków, wówczas również mają pierwszeństwo.
Wyjazd oznaczony jest znakiem D-41 (analogiczny do D-40, lecz z charakterystycznym przekreśleniem). W celu zachowania odpowiedniej prędkości przez pojazdy poruszające się w strefie na drodze często znajdują się progi zwalniające. Zgodnie z przepisami, w strefie zamieszkania nie ma wymogu, aby je oznaczać. Opuszczając strefę, kierowca włącza się do ruchu, dlatego jest zobligowany do ustąpienia pierwszeństwa innym uczestnikom ruchu.
W strefie zamieszkania pojazdy mogą poruszać się z maksymalną prędkością 20 km/h
Co łączy strefę ruchu oraz strefę zamieszkania?
Kierowcy mylą oba obszary z uwagi na fakt, że często są one wyznaczane m.in. na osiedlach. Ich celem jest zapobieganie wypadkom z udziałem pieszych. Przepisy zawarte w ustawie mają chronić mieszkańców przed pojazdami poruszającymi się z nadmierną prędkością. Strefę ruchu wyznacza się również często na terenie zakładów przemysłowych, które składają się z kilku budynków połączonych drogą. W zależności od branży często konieczne jest wyznaczenie własnej organizacji ruchu. Strefa ta obowiązuje także na wielu parkingach, szczególnie przy dworcach czy dużych centrach handlowych.
Warto pamiętać także, że w strefach, w których obowiązuje limit prędkości dla pojazdów mechanicznych wynoszący 30 km/h lub mniej wszelkie spowalniacze ruchu w postaci progów, lub paneli zwalniających nie muszą być oznaczone znakami. Kwestią łączącą obie strefy jest także konieczność ustąpienia pierwszeństwa przy włączaniu się do ruchu drogowego, o czym przypominają znaki A-7 „ustąp pierwszeństwa” oraz B-20 „STOP”.
Przed wjazdem na teren osiedla lub drogę wewnętrzną należy zawsze zwracać uwagę na znak drogowy. To on wyznacza zasady i określa daną strefę ruchu. Wprowadzenie zarówno strefy zamieszkania, jak i ruchu ma na celu podwyższenie bezpieczeństwa mieszkańców osiedla, klientów centrum handlowego lub pracowników danego zakładu.